Έστω ότι κάποιος Εισαγγελέας Εφετών επισκέπτεται ένα βράδυ το τροχόσπιτο της περιπλανώμενης αστρολόγου-μέντιουμ Μαντάμ Ζωζώς, για να μάθει αν θα γίνει ποτέ Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Φαντάζομαι ότι δεν θα το πει σε κανένα, εκτός ίσως από τη γυναίκα του, θα το κάνει γενικά όσο πιο κρυφά και αθόρυβα γίνεται, ενώ θα πληρώσει και κάτι παραπάνω για να εξασφαλίσει την επαγγελματική εχεμύθεια της Μαντάμ. Αν, όμως, τελικά την επόμενη ημέρα κυκλοφορήσει φωτογραφία του να βγαίνει χαμογελαστός και συγκινημένος από το τροχόσπιτο, τότε είναι μάλλον πιθανότερο να τον δούμε μια μέρα στην έδρα του Ερωτοδικείου δίπλα στον Προεδρούλη, παρά σε αυτήν του Αρείου Πάγου. Κι αν κάποτε αποφασίσει να επιστρέψει στη Μαντάμ για να ζητήσει τα λεφτά του πίσω και να ρωτήσει πώς και δεν πρόβλεψε και τα ανέκδοτα που κυκλοφόρησαν στους Δικηγορικούς Συλλόγους, δεν θα βρει ούτε τροχόσπιτο, ούτε Μαντάμ Ζωζώ. Αυτή θα έχει ήδη πάει κάπου αλλού και θα λέει «εις υγεία του κορόιδου».
Εκτός τραγελαφικού απροόπτου λοιπόν ο εν λόγω Εισαγγελέας να γίνει τελικά Αρεοπαγίτης, νομίζω ότι η παραπάνω υπόθεση είναι απόλυτα λογική. Η κοινωνική απαξία της προσφυγής σε πάσης φύσεως μελλοντολόγους, μάγους, καφετζούδες, αστρολόγους, μέντιουμ, είναι πλέον σχεδόν καθολική, ανεξαρτήτως μόρφωσης, ηλικίας, ή εισοδήματος. Πέραν, δηλαδή, του τι πιστεύει προσωπικά ο καθένας ή του τι κατά περίπτωση ισχυρίζεται, αν βγει αύριο ο πρωθυπουργός της χώρας και δηλώσει ότι τον τελευταίο καιρό δεν αισθάνεται καλά γιατί τον ματιάσανε, η αντιπολίτευση θα κάνει πάρτι. Η πλειοψηφία του κόσμου αντιλαμβάνεται, είτε το παραδέχεται είτε όχι, ποια είναι η πραγματική διάσταση του μεταφυσικού και, μπορεί μεν στη θεμελίωση μιας γέφυρας να καλεί παπάδες να ψάλλουν, αλλά αν κάτι πάει στραβά θα απευθυνθούν σε αυτόν που γνωρίζουν ότι είναι ο πραγματικά υπεύθυνος για τη σωστή λειτουργία της, δηλαδή τον μηχανικό, και αντιστοίχως θα χλευάσουν όποιον προτείνει να πάνε να διαμαρτυρηθούν στον παπά.
Η κοινωνία, δηλαδή, παρά τις όποιες παθογένειές της, έχει φτάσει σε ένα επίπεδο ωριμότητας ικανό να απορρίψει το μεταφυσικό, αν όχι σε όλη του την έκταση και τις εκφάνσεις, τουλάχιστον στην ουσία του καθ’ αυτή. Το κάνει όμως; Όχι.
Η προσφυγή στο μεταφυσικό στηρίζεται, συντηρείται και προστατεύεται από το ίδιο το κράτος, όχι μόνο μέσω των εθίμων ή των άγραφων παραδόσεων, αλλά και στο ανώτατο δυνατό θεσμικό επίπεδο, ακόμη και στο ίδιο το Σύνταγμα. Το οποίο στο άρθρο 3, στην αρχή-αρχή δηλαδή, προτού καν αναλύσει τα ατομικά δικαιώματα, ακόμα και προτού καν πει ότι όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, φροντίζει να διευκρινίσει ότι:
«Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Εκκλησία του Χριστού· τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις»!
Και καταλήγει: «Το κείμενο της Αγίας Γραφής τηρείται αναλλοίωτο. Η επίσημη μετάφρασή του σε άλλο γλωσσικό τύπο απαγορεύεται χωρίς την έγκριση της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδας και της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας στην Κωνσταντινούπολη.»!
Απίστευτο κι όμως αληθινό και δη ενδεικτικό των προτεραιοτήτων και των εξαρτήσεων των νομοθετών: Προτού καν μιλήσουν για την ισότητα των Ελλήνων ενώπιον του νόμου, καθορίζουν την επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα! Ακόμη δηλαδή κι αν παραβλέψουμε ότι ο καθορισμός αυτός έρχεται ουσιαστικά σε αντίθεση με τα όποιας αξίας παρεπόμενα ατομικά δικαιώματα, αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι κρίνεται αναγκαίο να αποκτήσουν συνταγματικό κύρος και ισχύ οι «ιερές παραδόσεις», οι συνοδικοί κανόνες, η ιεραρχική σχέση με το Φανάρι και η μετάφραση του κειμένου της Αγίας Γραφής!
Επέζησε της αναθεώρησης του 2001 το άρθρο αυτό, ας ελπίσουμε ότι θα καταργηθεί την επόμενη φορά.
Και ανεξαρτήτως ότι κατ’ ουσίαν η απόσταση μεταξύ θρησκείας και αστρολογίας είναι ελάχιστη (ως προς τη σχέση τους δε με τη λογική και την επιστήμη είναι μηδαμινή), ας επιστρέψουμε στον καημένο τον κύριο Εισαγγελέα: Σύμφωνα με το άρθρο 386 του Ποινικού Κώδικα, όποιος, με σκοπό να αποκομίσει παράνομο περιουσιακό όφελος, βλάπτει ξένη περιουσία πείθοντας άλλον σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή με την εν γνώσει του παράσταση ψευδών γεγονότων σαν αληθινών ή την αθέμιτη απόκρυψη ή παρασιώπηση αληθινών γεγονότων, τιμωρείται. Το έγκλημα αυτό ονομάζεται απάτη.
Απλοποιώντας το, για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της απάτης χρειαζόμαστε: Ψευδή γεγονότα, γνώση του δράστη ότι τα παρουσιάζει ως αληθινά, σκοπό παράνομου περιουσιακού οφέλους και βλάβη ξένης περιουσίας.
Αν δεχθούμε, επομένως, ότι το ψευδές γεγονός είναι η ικανότητα του αστρολόγου να προβλέψει το μέλλον ενός ανθρώπου αναλόγως της θέσης των πλανητών τη στιγμή της γέννησής του, τότε τα υπόλοιπα δεν είναι νομίζω δύσκολο να καταδειχθούν, εφ’ όσον φυσικά αποφασίσουμε ότι η παραδοχή του ψευδούς της ανωτέρω πρότασης δεν εξαρτάται από τις προσωπικές πεποιθήσεις εκάστου ημών, αλλά πλέον πρόκειται για μια γενικά παραδεδεγμένη αλήθεια και μάλιστα αποδείξιμη.
Έτσι, βρισκόμαστε μόλις ένα βήμα από το να χαρακτηρίσουμε την αστρολογία ως απάτη και μάλιστα του κοινού ποινικού δικαίου. Είτε ασκείται από τη Μαντάμ Ζωζώ στο τροχόσπιτό της, είτε παρουσιάζεται δόξη και τιμή σε τηλεοπτικές εκπομπές, είτε καταλαμβάνει χώρο στις εφημερίδες μαζί με τα σταυρόλεξα, η βασική ιδέα του καλοπληρωμένου προϊόντος της αστρολογίας είναι ίδια: Εις υγεία των κορόιδων. Κι όποιος καταφέρει να τη διαχωρίσει από την πάσης φύσεως δεισιδαιμονία, συμπεριλαμβανομένης της συνταγματικά κατοχυρωμένης, ας προσπαθήσει να το αποδείξει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
Θέτω τα παρακάτω ερωτήματα:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Πιστός είναι όποιος πηγαίνει στην εκκλησία?
2) Με ποιόν τρόπο ο παπάς βλάπτει ξένη περιουσία?
Βρίσκω πολύ άστοχο τον παραλληλισμό της πίστης στα άστρα με την πίστη στο Θεό. Δεν μου κάνει εντύπωση, το ακούω αρκετά συχνά.
Αν μου δώσεις πειστικές απαντήσεις για τα δύο ερωτήματα θα συμφωνήσω ότι η πίστη στο Θεό (γιατί για αυτό πρόκειται) είναι απάτη.
Zlogan, έχεις εν μέρει δίκιο. Σίγουρα είναι πιο δύσκολο να ταρακουνήσεις την πίστη στο θεό από την πίστη ότι αν κάνεις 10 μετάνιες το πρωί και 10 το βράδυ θα πας στον παράδεισο. Δύσκολο να ταρακουνήσεις την πίστη στην αστρολογία (εγώ πιστέυω εν μέρει, έχω γράψει σχετικά στο βιβλίο μου για την παραψυχολογία), όμως είναι σχετικά εύκολο να υποστηρίξεις ότι τα ζώδια του τάδε περιοδικού γράφουν μπούρδες. Τουλάχιστον έχουμε τη μαρτυρία του Μίλαν Κούντερα, ότι στα νιάτα του έγραφε σε ένα περιοδικό τα ζώδια, ό,τι του κατέβαινε φυσικά, για να βγάλει το ψωμί του.
ΑπάντησηΔιαγραφήZlogan, επί των ερωτημάτων σου:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Πιστός δεν είναι όποιος πηγαίνει στην εκκλησία. Όποιος πηγαίνει στην εκκλησία είναι σωστός πιστός. Όποιος δεν πηγαίνει στην εκκλησία επειδή δεν το θεωρεί απαραίτητο, δεν είναι σωστός πιστός. Αυτό δεν το λέω εγώ, η ίδια η εκκλησία το λέει. Η θρησκεία, δηλαδή, δεν κυκλοφορεί σε εκδόσεις για να την προσαρμόσει ο καθένας στις ανάγκες του. Ή το παίρνεις όλο το πακέτο full extra, ή ψωνίζεις από αλλού. Δεν μπορείς να πιστεύεις στον ευαγγελισμό της θεοτόκου, στην ανάσταση του Χριστού και στις προφητείες της αποκάλυψης, αλλά όχι στη δημιουργία της Εύας από το πλευρό του Αδάμ ή στους εξορκισμούς των δαιμονισμένων. Κι αυτό επειδή δεν μπορείς να διαβαθμίσεις ή να ιεραρχήσεις το πιστευτό, τουλάχιστον όχι με λογικά κριτήρια ή αναλόγως του σε ποια εποχή ζεις και τι έχεις μάθει στο σχολείο. Ή πιστεύεις στα θαύματα (και άρα στο μεταφυσικό) ή στην επιστήμη. Ή πιστεύεις στο θεό που προτείνει η χριστιανική θρησκεία ή όχι. Στα δόγματα δεν υπάρχουν αποχρώσεις, είναι κανείς ελεύθερος να πιστεύει στην ύπαρξη κάποιου θεού, αλλά δεν μπορεί να του αποδώσει διαφορετικές ιδιότητες από αυτές που του αποδίδει ο Χριστιανισμός και να αυτοαποκαλείται Χριστιανός, απλώς επειδή έτυχε να γεννηθεί στην Ελλάδα. Αν δηλαδή αρχίσει κανείς να βαφτίζει συμβολισμούς τα περί Νώε ή να πείθεται από εφευρήματα τύπου «ελεύθερη βούληση», ουσιαστικά το κάνει αυθαίρετα, με δικούς του κανόνες και κάπου μέσα του, πιστεύω, γνωρίζει ότι εθελοτυφλεί, προκειμένου να παραμείνει στο μαντρί. Ο φόβος του θανάτου και η ανάγκη για δικαιοσύνη είναι έμφυτη στους ανθρώπους, το μήνυμα, επομένως, της χριστιανικής θρησκείας είναι ισχυρό.
2) Ο παπάς βλάπτει ξένη περιουσία ως όργανο της εκκλησίας. Προφανώς υπάρχουν παπάδες που προσωπικά είναι τίμιοι και σωστοί άνθρωποι, αλλά οι οργανισμός τον οποίο υπηρετούν εκ της φύσεώς του στηρίζεται στο μεταφυσικό, στην υπόσχεση διαμεσολάβησης μεταξύ της επίγειας και της επουράνιας ζωής. Η εκκλησία είναι το μέσο (=μέντιουμ) που επιτρέπει την επικοινωνία με τις θεότητες, με ανώτερες οντότητες, με τους κριτές των πράξεών μας. Ζητάει πίστη, ένταξη και υπακοή, με αντάλλαγμα τη σωτηρία της ψυχής και δικαιοσύνη (μετά θάνατον, φυσικά). Αυτό τον οργανισμό υπηρετεί το κράτος χρηματοδοτώντας τον, αυτόν τον οργανισμό πληρώνουμε (είτε έχει βγάλει επίσημο τιμοκατάλογο είτε επειδή έτσι θέλουμε) και ζητούμε την ευλογία του από τη γέννηση μέχρι το θάνατό μας, αυτός ο οργανισμός έχει αποκτήσει την εξουσία να νομοθετεί, σε συνταγματικό μάλιστα επίπεδο (προνόμιο που δεν έχουν βεβαίως λ.χ. οι Καθολικοί Χριστιανοί, διαφοροποίηση που βασίζεται στο ότι διαφωνούν με τους Ορθοδόξους σχετικά με το φλέγον ζήτημα της προέλευσης του Αγίου Πνεύματος). Η χριστιανική εκκλησία βέβαια, είτε στην Ελλάδα είτε αλλού, δεν σου βάζει πλέον το μαχαίρι στο λαιμό να την πληρώνεις ή να την ασπάζεσαι. Το έκανε μέχρι προ ολίγου, ας μην το ξεχνάμε, αλλά πλέον δεν την παίρνει να καταφεύγει στη βία, κάτι που είναι μια κατάκτηση της κοινωνίας μας, απότοκος της εξέλιξης της επιστήμης, της τεχνολογίας και της παιδείας.
Γιατί επομένως σου φαίνεται άστοχος ο παραλληλισμός μεταξύ θρησκείας και αστρολογίας; Αμφότερες βασίζονται στο φόβο του ανθρώπου για το άγνωστο και ουδεμία είναι ικανή να αποδείξει τους ισχυρισμούς της. Πίστευε και μη ερεύνα φίλε zlogan, και τα δυο δεν γίνεται. Κοντολογίς, αφού υπάρχει στη ζωή χαρά μαζί και λύπη, ή κυβερνούνε δυο θεοί, ή θιος δεν είναι ντίπι.
Κι όπως λέει κι ο φίλος Μπάμπης για τον Κούντερα με τα ζώδια, με παρόμοιο τρόπο έχουν βγει και οι βίοι των περισσότερων αγίων: Με απάτη.
Εντάξει, ο φόβος μπρος στο αβέβαιο και κυρίως μπρος στο αβέβαιο του θανάτου αφήνει περιθώρια σε κάθε είδους τσαρλατάνους να εμπορεύονται τις υποσχέσεις που έχουν ανάγκη τα φοβισμένα αυτιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς να εκλείψει αυτό; Πόσο να παρέμβει η επιστήμη;
Στο επιχείρημα με τον Κούντερα κε Δερμιτζάκη, θα μου επιτρέψετε να επισημάνω ή να υπερθεματίσω πως η μαρτυρία του Κούντερα αποδεικνύει πως σε ΕΝΑ τουλάχιστον περιοδικό, ΕΝΑΣ τουλάχιστον - γιαλαντζί - αστρολόγος παραδέχεται πως έγραφε μπούρδες σχετικά με τις προβλέψεις του.
Πώς θα γίνει να έχουμε μια καθολική ομολογία για την ανωτέρω μπορδολογία;
Ή να το θέσω αλλιώς: ποιος θα βλαφτεί περισσότερο από μια τέτοια καθολική ομολογία;
Σωστή η μαθηματική παράμετρος! Πράγματι, όχι ένας, αλλά τουλάχιστον ένας.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά», που έλεγε κι ο Ρήγας. Κι αλήθεια, πού είναι η εφαρμογή των διδαγμάτων του διαφωτισμού, ευρωπαϊκού και νεοελληνικού; Ποιος θα το περίμενε ότι 200 χρόνια μετά τις διακηρύξεις περί απελευθέρωσης του ανθρώπου από δεισιδαιμονίες και ιδεοληψίες θα συζητούσαμε για την ανάγκη του μεταφυσικού;
Όχι ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, ούτε μπορεί κανείς εύκολα να καταστείλει τις μεταφυσικές του ανησυχίες. Ίσως δεν θα ’πρεπε κιόλας, χώρια που έχει και την πλάκα του το θέμα. Αλλά από την πλάκα μέχρι το σύνταγμα, η απόσταση παραείναι μεγάλη. (Ίσως σωστότερος τίτλος της ανάρτησης θα ήταν «Από την Πλάκα στο Σύνταγμα»).