Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε θεός κελεύει.

Όπως ανέφερε ανταποκριτής μας από τη Λευκάδα, ο νεοεκλεγείς Μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης θα επιθυμούσε να ξεχαστεί σύντομα τo φετινό βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής. Ίσως είναι βαριά η λέξη «φιάσκο» που πολλοί χρησιμοποίησαν, είναι όμως ενδεικτική του κλίματος που επικρατούσε στη θεοφιλεστάτη ημινήσο («ημί», καθ’ ότι το κανάλι που τη χωρίζει από την ηπειρωτική χώρα δεν δικαιολογεί απολύτως την προϋπόθεση «γύρω-γύρω θάλασσα»).

Ώρα 22:40 της Μεγάλης Παρασκευής και το πλήθος του κόσμου μέγα. Αρκετές χιλιάδες πιστών συνωστίζονταν στον κεντρικό πεζόδρομο και στα γύρω σοκάκια, συνοφρυωμένοι και δύσθυμοι, όχι λόγω της αναντίρρητης ψυχικής τους συμμετοχής στο πένθος για τον ημιθάνατο του θεανθρώπου («ημί», καθ’ ότι οι περισσότεροι πλέον γνωρίζουν τη συνέχεια), αλλά επειδή, αν και είχαν συγκεντρωθεί εκεί ήδη από ώρα 21:00, οι επιτάφιοι δεν έλεγαν να φανούν! Παραδοσιακά οι κατά τόπους ενορίες της ημινήσου συγκεντρώνουν τους επιταφίους τους στον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης έξωθεν του Αγίου Μηνά και, μόλις έρθει και η μπάντα, ξεκινούν την περιφορά, ενωμένες σα μια γροθιά, υπό τη φυσική και πνευματική ηγεσία του Μητροπολίτη.

Η καθυστέρηση, όμως, ήταν άνευ προηγουμένου. Μερικοί προσπάθησαν να εμψυχώσουν τους διπλανούς τους λέγοντας ότι το καλό πράμα αργεί, άλλοι θυμήθηκαν τι κάνουν σε ανάλογες περιπτώσεις στο θέατρο και άρχισαν να χειροκροτούν, εις μάτην όμως. Τίποτα απολύτως. Ούτε φιλαρμονική, ούτε σμηνίτες με G3, ούτε επιτάφιοι. Οι περισσότεροι εκ των αγανακτισμένων πιστών εξέφραζαν πλέον τη δυσαρέσκειά τους απροσχημάτιστα. Πονούσαν τα πόδια τους από την ορθοστασία, είχε αρχίσει να κάνει και κρύο, οι γυναίκες και τα παιδιά γκρίνιαζαν, παντού μουρμούριζαν φάτσες βλοσυρές και ξινισμένες. Ελέχθη ότι εθεάθησαν ιεροδιάκονοι τινές να σπεύδουν προς άγνωστες κατευθύνσεις με τα ράσα ανά χείρας, προκειμένου να ενημερώσουν τους προϊσταμένους των ότι η πίστη του ποιμνίου ήρξετο κλονιζομένη, ότι επαπειλήθηκαν επεισόδια, ότι εθεάθη αγνώστων στοιχείων κύριος να ψωνίζει και να τρώει ανερυθρίαστα κάτι ωραιότατα κουλουράκια με άρωμα πορτοκαλιού από παρακείμενο ζαχαροπλαστείο (ήμαρτον Κύριε...) σκανδαλίζοντας τους εμβρόντητους παρισταμένους, ίσως δε και τον ίδιο το ζαχαροπλάστη, ότι κάτι, ο,τιδήποτε, έπρεπε να γίνει και μάλιστα αμέσως.

Ώρα 22:45. Υπομονή, τέλος. Το ποίμνιο εξεμάνη. Άλλοι πρότειναν μαζικές διαδηλώσεις έξω από τους ιερούς ναούς, άλλοι έκαναν λόγο για λεηλασίες και βανδαλισμούς, άλλοι έκαναν επίδειξη της εφευρετικότητας και της φαντασίας τους περιγράφοντας ερωτικά συμπλέγματα με κληρικούς, αγάμους τε και λαϊκούς. Ευτυχώς επικράτησαν οι ψυχραιμότεροι, που προέτρεπαν τον κόσμο να επιστρέψει στα σπίτια του εν πνεύματι ημιπραότητος («ημί», για προφανείς λόγους) και ειρήνης και να αφήσει τα περαιτέρω για τους αρμοδίους. Όπερ και εγένετο.

Λίγα λεπτά αργότερα, οι δρόμοι είχαν σχεδόν αδειάσει. Η περιφορά τελικά ξεκίνησε, με σμηνίτες, με G3, με Δεσπότη με κοιλιά ανάλογη της περιφρόνησης που οφείλει να τρέφει για τα σύγχρονα πρότυπα εμφάνισης, με επισήμους, με απ’ όλα. Πλην, φευ, του ποιμνίου και προς όφελος των ολίγων εναπομεινάντων πιστών και του ανεκδιήγητου με τα κουλούρια, οι οποίοι είχαν πάντως την ευκαιρία να απολαύσουν τουλάχιστον την πιο ωραία φιλαρμονική που είχαν ακούσει, με ωραιότατες και ταιριαστές για την περίσταση μελωδίες, με εξαιρετικό μαέστρο και με άψογη ενορχήστρωση και κατανομή των οργάνων.

Και του χρόνου, στην ώρα σας.


Δ

Οι εγκληματίες

Οι Αλβανοί, καθώς είναι περισσότερο καιρό στην Ελλάδα σχετικά με τους υπόλοιπους οικονομικούς μετανάστες, έχουν πάψει να αποτελούν τον κύριο στόχο των διαφόρων ελληναράδων, τουλάχιστον στο καθημερινό τους υβρεολόγιο. Βρέθηκε καινούριος εχθρός, ο οποίος δεν κρύβει και μπερδέματα τύπου «Βορειοηπειρωτών», «ομογενών», «ρωσοπόντιων» κ.λπ.. Είναι οι «Πακιστανοαφγανοί», «τα Πακιστάνια», «τα αλλοδαπά», όρεξη και αντοχή να ’χει κανείς ν’ ακούει. Περισσότερο μαυριδεροί απ’ όλους, σχετικά λίγοι (σημαντικό, μη φάμε και καμιά σφαλιάρα στα καλά καθούμενα) και πιο κακομοίρηδες, έχουν ανοίξει την όρεξη σε κάθε λογής νεοφασίστες και παλαιοφασίστες να κάνουν επίδειξη του μίσους τους και των συμπλεγμάτων τους, να αναπαράγουν τα μύρια όσα ακούνε στις παρέες τους, στο περίπτερο, στην πιάτσα, στα κανάλια…

Εκτός των άλλων, είναι και πιο trendy να περιφρονεί κανείς τους Πακιστανούς. Όταν τα 18χρονα ελληνόπουλα πάνε στα πανεπιστήμια της Αγγλίας να σπουδάσουν, ανακαλύπτουν ότι οι εκεί νεοφασίστες μιλούν για «Pakis», για «Greens» και για «Asifs», δηλαδή τους εκεί Πακιστανούς και Ινδούς (που αν και δεν έχουν ενσωματωθεί πλήρως, είναι σε πολύ καλύτερο δρόμο απ’ ότι οι συμπατριώτες τους στην Ελλάδα). Επιστρέφοντας, λοιπόν, μετά από μερικά χρόνια, θαμπωμένα απ’ τον πλούτο και την ισχύ των πρωτευουσιάνων, μαϊμουδίζουν και τα διδάγματά τους από τις συμπεριφορές των εγγλεζαράδων, όχι πλέον κατ’ αντιστοιχία, αλλά καταναλώνοντας το ίδιο ακριβώς προϊόν, σε franchised μορφή. Καλέ! Έχουμε κι εμείς πακιστάνια!

Και ζώντας στην ευμάρεια της δύσης, της οποίας η οικονομική και πολιτική ακτινοβολία καταφέρνει να φτάσει, αν και εξασθενημένη, μέχρι την Ελλάδα και τις άλλες ακριτικές επαρχίες, ο νεοφασίστας ζει σε μια κοινωνία που ανέχεται την αναίδειά του, δικαιολογεί την ευκολία με την οποία ξεστομίζει όποια φούσκα τον βολεύει.

Έτσι, στο πλαίσιο του ίδιου ακριβώς lifestyle, μπορεί και να περάσει ασχολίαστο το δήθεν χιούμορ του Ομπάμα σχετικά με τις επιδόσεις του στο bowling (είπε ότι είναι επιπέδου παραολυμπιακών) και –εξ ίσου εύκολα– να νιώσουν δικαιωμένοι όσοι προπαγάνδιζαν την ανάγκη φυλετικής καθαρότητας του γένους και διάβασαν εδώ στο κύριο άρθρο του Βήματος της 4ης Απριλίου ότι «το 80% της βαριάς εγκληματικότητας είναι προϊόν της δράσης μεταναστών». Όπως και να μην ανατριχιάσουν στην είδηση εδώ ότι 98 ενήλικες και 24 παιδιά ζούσαν στους υπονόμους της Ρώμης και να μην φοβηθούν με την απόφαση του Εφετείου Αθηνών εδώ που έκρινε ότι ο Κ. Πλεύρης, με το βιβλίο του «Εβραίοι – Όλη η αλήθεια», δεν στρέφεται λέει κατά του συνόλου των Εβραίων. Τι έπρεπε άλλο να πει πέραν του τίτλου του δηλαδή; Αν άλλαζε κάπως τη σύνταξη και το ονόμαζε «Όλοι οι Εβραίοι – η αλήθεια», θα ήταν μήπως αρκετό;
Στις ΗΠΑ η γκάφα του Ομπάμα ανάγκασε το Λευκό Οίκο να εκδώσει διευκρινιστικό δελτίο τύπου, στην Ελλάδα μόνο κάποιοι αρθρογράφοι αντέδρασαν, όπως ο Ριχάρδος Σωμερίτης εδώ, στην απόφαση του Εφετείου. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής, αλλά δεν βλέπω και να έχουν χάσει και τον ύπνο τους η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων ή ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου...

Παρ’ όλα αυτά τα μαύρα, υπάρχει κι ένα θετικό: Όταν περνάει ο καιρός και παύεις να επιτίθεσαι σ’ αυτόν που έχεις βαφτίσει κύριο αντίπαλό σου αλλά ασχολείσαι με τα δεύτερα, έχεις ουσιαστικά αποδεχθεί την ήττα σου. Είναι, ακόμα και υπό τις σημερινές προϋποθέσεις, θέμα χρόνου.


Δ

Παπάδες, βαφτίσεις και επιχειρηματικό δαιμόνιο

Που λες σύντεκνε,

...πριν από λίγο εμιλούσα με τον άλλο μας σύντεκνο, e-mailικώς, για τη βάφτιση του
γιου του τον Αύγουστο - του ήλεγα πως άμα θέλει να του τονε βαφτίσω, καλό θα ήταν
να το κανονίσομε για την περίοδο που θα είμαι Ελλάδα - και μου είπε πως όλα καλά...
είχε λέει ήδη κλείσει κέντρο για συγκεκριμένη ημερομηνία, και η ημερομηνία με βόλευε
- δόξα να 'χει ο Γιαραμπής.

Και του λέω εγώ μετά: "Μια χαρά σύντεκνε, μα εκκλησά ήκλεισες; ή θα την κάμομε τη
βάφτιση πολιτική; όι πως είναι κακή ιδέα, καλή ρακή να 'χει μόνο το κέντρο, και όργανα."
Και ήντα μου λέει: "Δε χρειάζεται - στο κέντρο, στην αυλή του, έχει χτισμένη ήδη μια εκκλησά."

...καλά το σκέφτηκε ο κάπελας: Σου λέει, δεν κάνω και μια εκκλησία εδώ απόξω να 'ρχουνται
να κάνουνε οι αθρώποι τη δουλειά τως, να κλείνουνε και το κέντρο, να βγαίνει το μεροκάματο;

...αλλά οι αθεόφοβοι οι παπάδες, κανένα δισταγμό, καμμιά επιφύλαξη δεν έχουνε, και συμμετέχουνε στο περί ου ο λόγος scheme με τα μπούνια. Τίποτε δεν έχει αλλάξει
από τις μέρες του αρχαίου Ισραήλ, ή των προσεκτικά διατυπωμένων χρησμών της Πυθίας.
Να πέφτει το δηνάριο, τα του Θεού τω Θεώ (άφεριμ).