Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε θεός κελεύει.

Όπως ανέφερε ανταποκριτής μας από τη Λευκάδα, ο νεοεκλεγείς Μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης θα επιθυμούσε να ξεχαστεί σύντομα τo φετινό βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής. Ίσως είναι βαριά η λέξη «φιάσκο» που πολλοί χρησιμοποίησαν, είναι όμως ενδεικτική του κλίματος που επικρατούσε στη θεοφιλεστάτη ημινήσο («ημί», καθ’ ότι το κανάλι που τη χωρίζει από την ηπειρωτική χώρα δεν δικαιολογεί απολύτως την προϋπόθεση «γύρω-γύρω θάλασσα»).

Ώρα 22:40 της Μεγάλης Παρασκευής και το πλήθος του κόσμου μέγα. Αρκετές χιλιάδες πιστών συνωστίζονταν στον κεντρικό πεζόδρομο και στα γύρω σοκάκια, συνοφρυωμένοι και δύσθυμοι, όχι λόγω της αναντίρρητης ψυχικής τους συμμετοχής στο πένθος για τον ημιθάνατο του θεανθρώπου («ημί», καθ’ ότι οι περισσότεροι πλέον γνωρίζουν τη συνέχεια), αλλά επειδή, αν και είχαν συγκεντρωθεί εκεί ήδη από ώρα 21:00, οι επιτάφιοι δεν έλεγαν να φανούν! Παραδοσιακά οι κατά τόπους ενορίες της ημινήσου συγκεντρώνουν τους επιταφίους τους στον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης έξωθεν του Αγίου Μηνά και, μόλις έρθει και η μπάντα, ξεκινούν την περιφορά, ενωμένες σα μια γροθιά, υπό τη φυσική και πνευματική ηγεσία του Μητροπολίτη.

Η καθυστέρηση, όμως, ήταν άνευ προηγουμένου. Μερικοί προσπάθησαν να εμψυχώσουν τους διπλανούς τους λέγοντας ότι το καλό πράμα αργεί, άλλοι θυμήθηκαν τι κάνουν σε ανάλογες περιπτώσεις στο θέατρο και άρχισαν να χειροκροτούν, εις μάτην όμως. Τίποτα απολύτως. Ούτε φιλαρμονική, ούτε σμηνίτες με G3, ούτε επιτάφιοι. Οι περισσότεροι εκ των αγανακτισμένων πιστών εξέφραζαν πλέον τη δυσαρέσκειά τους απροσχημάτιστα. Πονούσαν τα πόδια τους από την ορθοστασία, είχε αρχίσει να κάνει και κρύο, οι γυναίκες και τα παιδιά γκρίνιαζαν, παντού μουρμούριζαν φάτσες βλοσυρές και ξινισμένες. Ελέχθη ότι εθεάθησαν ιεροδιάκονοι τινές να σπεύδουν προς άγνωστες κατευθύνσεις με τα ράσα ανά χείρας, προκειμένου να ενημερώσουν τους προϊσταμένους των ότι η πίστη του ποιμνίου ήρξετο κλονιζομένη, ότι επαπειλήθηκαν επεισόδια, ότι εθεάθη αγνώστων στοιχείων κύριος να ψωνίζει και να τρώει ανερυθρίαστα κάτι ωραιότατα κουλουράκια με άρωμα πορτοκαλιού από παρακείμενο ζαχαροπλαστείο (ήμαρτον Κύριε...) σκανδαλίζοντας τους εμβρόντητους παρισταμένους, ίσως δε και τον ίδιο το ζαχαροπλάστη, ότι κάτι, ο,τιδήποτε, έπρεπε να γίνει και μάλιστα αμέσως.

Ώρα 22:45. Υπομονή, τέλος. Το ποίμνιο εξεμάνη. Άλλοι πρότειναν μαζικές διαδηλώσεις έξω από τους ιερούς ναούς, άλλοι έκαναν λόγο για λεηλασίες και βανδαλισμούς, άλλοι έκαναν επίδειξη της εφευρετικότητας και της φαντασίας τους περιγράφοντας ερωτικά συμπλέγματα με κληρικούς, αγάμους τε και λαϊκούς. Ευτυχώς επικράτησαν οι ψυχραιμότεροι, που προέτρεπαν τον κόσμο να επιστρέψει στα σπίτια του εν πνεύματι ημιπραότητος («ημί», για προφανείς λόγους) και ειρήνης και να αφήσει τα περαιτέρω για τους αρμοδίους. Όπερ και εγένετο.

Λίγα λεπτά αργότερα, οι δρόμοι είχαν σχεδόν αδειάσει. Η περιφορά τελικά ξεκίνησε, με σμηνίτες, με G3, με Δεσπότη με κοιλιά ανάλογη της περιφρόνησης που οφείλει να τρέφει για τα σύγχρονα πρότυπα εμφάνισης, με επισήμους, με απ’ όλα. Πλην, φευ, του ποιμνίου και προς όφελος των ολίγων εναπομεινάντων πιστών και του ανεκδιήγητου με τα κουλούρια, οι οποίοι είχαν πάντως την ευκαιρία να απολαύσουν τουλάχιστον την πιο ωραία φιλαρμονική που είχαν ακούσει, με ωραιότατες και ταιριαστές για την περίσταση μελωδίες, με εξαιρετικό μαέστρο και με άψογη ενορχήστρωση και κατανομή των οργάνων.

Και του χρόνου, στην ώρα σας.


Δ