Οι εγκληματίες

Οι Αλβανοί, καθώς είναι περισσότερο καιρό στην Ελλάδα σχετικά με τους υπόλοιπους οικονομικούς μετανάστες, έχουν πάψει να αποτελούν τον κύριο στόχο των διαφόρων ελληναράδων, τουλάχιστον στο καθημερινό τους υβρεολόγιο. Βρέθηκε καινούριος εχθρός, ο οποίος δεν κρύβει και μπερδέματα τύπου «Βορειοηπειρωτών», «ομογενών», «ρωσοπόντιων» κ.λπ.. Είναι οι «Πακιστανοαφγανοί», «τα Πακιστάνια», «τα αλλοδαπά», όρεξη και αντοχή να ’χει κανείς ν’ ακούει. Περισσότερο μαυριδεροί απ’ όλους, σχετικά λίγοι (σημαντικό, μη φάμε και καμιά σφαλιάρα στα καλά καθούμενα) και πιο κακομοίρηδες, έχουν ανοίξει την όρεξη σε κάθε λογής νεοφασίστες και παλαιοφασίστες να κάνουν επίδειξη του μίσους τους και των συμπλεγμάτων τους, να αναπαράγουν τα μύρια όσα ακούνε στις παρέες τους, στο περίπτερο, στην πιάτσα, στα κανάλια…

Εκτός των άλλων, είναι και πιο trendy να περιφρονεί κανείς τους Πακιστανούς. Όταν τα 18χρονα ελληνόπουλα πάνε στα πανεπιστήμια της Αγγλίας να σπουδάσουν, ανακαλύπτουν ότι οι εκεί νεοφασίστες μιλούν για «Pakis», για «Greens» και για «Asifs», δηλαδή τους εκεί Πακιστανούς και Ινδούς (που αν και δεν έχουν ενσωματωθεί πλήρως, είναι σε πολύ καλύτερο δρόμο απ’ ότι οι συμπατριώτες τους στην Ελλάδα). Επιστρέφοντας, λοιπόν, μετά από μερικά χρόνια, θαμπωμένα απ’ τον πλούτο και την ισχύ των πρωτευουσιάνων, μαϊμουδίζουν και τα διδάγματά τους από τις συμπεριφορές των εγγλεζαράδων, όχι πλέον κατ’ αντιστοιχία, αλλά καταναλώνοντας το ίδιο ακριβώς προϊόν, σε franchised μορφή. Καλέ! Έχουμε κι εμείς πακιστάνια!

Και ζώντας στην ευμάρεια της δύσης, της οποίας η οικονομική και πολιτική ακτινοβολία καταφέρνει να φτάσει, αν και εξασθενημένη, μέχρι την Ελλάδα και τις άλλες ακριτικές επαρχίες, ο νεοφασίστας ζει σε μια κοινωνία που ανέχεται την αναίδειά του, δικαιολογεί την ευκολία με την οποία ξεστομίζει όποια φούσκα τον βολεύει.

Έτσι, στο πλαίσιο του ίδιου ακριβώς lifestyle, μπορεί και να περάσει ασχολίαστο το δήθεν χιούμορ του Ομπάμα σχετικά με τις επιδόσεις του στο bowling (είπε ότι είναι επιπέδου παραολυμπιακών) και –εξ ίσου εύκολα– να νιώσουν δικαιωμένοι όσοι προπαγάνδιζαν την ανάγκη φυλετικής καθαρότητας του γένους και διάβασαν εδώ στο κύριο άρθρο του Βήματος της 4ης Απριλίου ότι «το 80% της βαριάς εγκληματικότητας είναι προϊόν της δράσης μεταναστών». Όπως και να μην ανατριχιάσουν στην είδηση εδώ ότι 98 ενήλικες και 24 παιδιά ζούσαν στους υπονόμους της Ρώμης και να μην φοβηθούν με την απόφαση του Εφετείου Αθηνών εδώ που έκρινε ότι ο Κ. Πλεύρης, με το βιβλίο του «Εβραίοι – Όλη η αλήθεια», δεν στρέφεται λέει κατά του συνόλου των Εβραίων. Τι έπρεπε άλλο να πει πέραν του τίτλου του δηλαδή; Αν άλλαζε κάπως τη σύνταξη και το ονόμαζε «Όλοι οι Εβραίοι – η αλήθεια», θα ήταν μήπως αρκετό;
Στις ΗΠΑ η γκάφα του Ομπάμα ανάγκασε το Λευκό Οίκο να εκδώσει διευκρινιστικό δελτίο τύπου, στην Ελλάδα μόνο κάποιοι αρθρογράφοι αντέδρασαν, όπως ο Ριχάρδος Σωμερίτης εδώ, στην απόφαση του Εφετείου. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής, αλλά δεν βλέπω και να έχουν χάσει και τον ύπνο τους η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων ή ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου...

Παρ’ όλα αυτά τα μαύρα, υπάρχει κι ένα θετικό: Όταν περνάει ο καιρός και παύεις να επιτίθεσαι σ’ αυτόν που έχεις βαφτίσει κύριο αντίπαλό σου αλλά ασχολείσαι με τα δεύτερα, έχεις ουσιαστικά αποδεχθεί την ήττα σου. Είναι, ακόμα και υπό τις σημερινές προϋποθέσεις, θέμα χρόνου.


Δ