Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Ο προϊστάμενος


Τι κάνεις με ένα τύπο που ξεκινάει τη συζήτηση με μια γνώμη Α, ενώ η δικιά σου είναι η εκ διαμέτρου αντίθετη Β, και όταν του αποδεικνύεις ότι η Β είναι ορθότερη της Α, σου λέει ότι όχι μόνο εξ αρχής η Β ήταν δικιά του, αλλά και ότι η Α ήταν η δικιά σου;;

11 σχόλια:

  1. χχχ!
    Εξαρτάται από το τι επιδιώκεις!
    Αν είναι προς το συμφέρον σου να "χρεώνεσαι" τις ορθές γνώμες, επειδή μια ντουζίνα τέτοιων θα μπορούσε, πχ, να σημαίνει προαγωγή, θα πρέπει να είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός που, πότε, πως και σε ποιον τις διατυπώνεις.
    Αν είναι απλώς θέμα...γοήτρου, ε τότε, ισχύουν ...ακριβώς τα ίδια :)

    Και δεδομένου πως όταν κάποιος συμπεριφέρεται όπως ο τύπος που περιγράφεις σίγουρα δεν το κάνει συμπτωματικά και περιστασιακά, αλλά καθ' έξιν και κατά συρροή, εσύ μετά την πρώτη, άντε τη δεύτερη, άντε το πολύ την τρίτη φορά που θα την πάθεις έχεις πλέον γνώσιν του πράγματος κι επομένως μπορείς να προβλέψεις και να μεριμνήσεις αναλόγως.
    Και τι θα μπορούσες να κάνεις δηλαδή;
    Μερικά απλά πράγματα. Όπως, πχ, όταν περιπέσει στην αντίληψή σου η επικείμενη διαφωνία να αφήσεις τον τύπο να αναπτύξει τη σκέψη του πλήρως και οπωσδήποτε μπροστά σε έναν ικανοποιητικό αριθμό τρίτων, υπερθεματίζοντας με διακριτικό τρόπο ειδικά τα σημεία που θεωρείς "κομβικά" λάθη και στη συνέχεια, αφού του έχεις αφήσει το χρόνο που χρειάζεται για να θριαμβολογήσει, όπως ταιριάζει σε έναν τέτοιον σφετεριστή ιδεών, αρχίζεις...σεμνά και ταπεινά την αποδόμηση της συλλογιστικής του με τη μέθοδο της ανατροπής...:)

    Εντάξει πλάκα κάνω...Συνήθως κάτι τέτοιοι τύποι, όντως δεν παλεύονται, αλλά από την άλλη μας δίνουν την ευκαιρία να αναζητήσουμε και να μελετήσουμε πρότυπα συμπεριφορών, σαν κι αυτό που περιγράφω παραπάνω :)
    Μια τέτοια μελέτη, πιθανόν, μας κάνει πιο ευέλικτους ή πιο επιφυλακτικούς ή πιο ανθεκτικούς ιδίως στην πηκτή ανοησία, η οποία ωσάν μεταδοτική νόσος απειλεί τους πάντες.

    καλά Χριστούγεννα, λοιπόν.

    Υ.Γ. Τώρα ετοιμάζομαι να πάω στο βουνό.
    Όχι στο μαγικό. Σε ένα εδώ κοντά.
    Πιθανόν να κάνω σκι, πιθανότερο όμως να αναζητήσω εκείνην την τρέλα που, κατά κοινή ομολογία, δεν πάει στα βουνά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. και κάτι ακόμη...
    πολύ καταθλιπτικό το ριζίτικο!
    δεν ξέρω τι είναι το 'κερκέλι', αλλά το μαύρο νέφι, θαρρώ το αντιλαμβάνομαι.
    Έχεις διαβάσει το "εγκώμιο της βλακείας" του Χαριτόπουλου; Το διάβασα πέρυσι τα Χριστούγεννα, στην Αθήνα, και μου είχε...διαλύσει τα μαύρα νέφια.
    Σε κάνει να νιώθεις εκείνη τη χαλαρωτική ευεξία της δικαίωσης.

    άντε και πάλι γεια. (προς το παρόν :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άσε, έχω δοκιμάσει τα πάντα, δεν γίνεται τίποτα... :)
    Δεν βαριέσαι, έκαστος ανθρώπων δύο πήρας φέρει.
    Τα ριζίτικα, επίσης, συχνά εκφράζουν τέτοια σκοτεινά και συννεφιασμένα συναισθήματα.
    Καλές γιορτές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος25/12/09, 11:00 π.μ.

    Τίποτα δεν κάνεις. Παραδέχεσαι την προσωπική σου "ήττα" και κρυφοκαμαρώνεις για τη νίκη της άποψής σου! Ως μέθοδος δεν είναι κακή, όταν συζητάς με ...ανίκητους.
    Πιασίματα ή χειρολαβές (επί το νεοελληνικότερο) είναι τα κερκέλια, αν μου επιτρέπεται να πάρω μέρος στο διάλογο. Και δεν είναι καταθλιπτικό το συγκεκριμένο ριζίτικο. Ανατρεπτικό και αισιόδοξο, αντίθετα. Να μπορούσα να δώσω μια του ουρανού, λέει, να πάθει την πλάκα του! (Επί το νεοελληνικότερο κι αυτό...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. καλησπέρα!

    δεν ξέρω αν είναι πρέπον να συνομιλώ με έναν άγνωστο σε ένα ξένο blog, αλλά δε μπορώ να μη σχολιάσω :)
    Φίλε ανώνυμε, σίγουρα είσαι γένους αρσενικού, γιατί δεν πιστεύω πως υπάρχει γυναίκα που θα έλεγε:"Τίποτα δεν κάνεις." σε περίπτωση αδικίας, παραγκωνισμού, καπελώματος κλπκλπ!
    Ευχαριστώ για τα ... κερκέλια.

    Κι εσύ καλό μου Ρακάδικο σίγουρα δεν τα έχεις δοκιμάσει όλα! Δοκίμασες από όσα μπορείς να σκεφτείς αυτά που θεωρείς πως αξίζει τον κόπο να δοκιμάσεις... Είναι κι άλλα όμως που δε μπορείς να τα σκεφτείς. Όχι γιατί...υστερείς στη συλλογιστική διαδικασία:) Αντιθέτως! Παραγωγικότατος είσαι. Αλλά δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να σκεφτεί τα πάντα.
    Κι αυτό είναι αλήθεια.

    ...η αλήθεια είναι χιόνι, στο χέρι του παιδιού, που λιώνει...
    όπως λέει και ένα τραγούδι, που δεν είναι ριζίτικο...αλλά είναι κι αυτό συννεφιασμένο :)

    (πάντως στο βουνό χιόνι δεν είχε. Η όστρια κόντεψε να λιώσει κι εμάς...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος27/12/09, 10:01 π.μ.

    Γεια χαρά.
    Δε μ' ενδιαφέρει να κερδίσω προσωπικά. Μου φτάνει που διαδίδονται οι απόψεις μου. Αν, ας πούμε, βοηθούσα στο να γίνουν λιγότερο εθνικιστές και θρησκόληπτοι οι άνθρωποι ή περισσότερο ευγενείς (λέμε τώρα...) θα μου αρκούσε που θα ζούσα σε μια τέτοια κοινωνία και δεν θα μ' ενδιέφερε καθόλου να με μνημονεύουν. Παθολογικά εγωιστικό το θεωρώ. Η ίδια αυτή άποψη λέει πως είναι προτιμότερο να αφομοιώσω και να κάνω πράξη κάτι που μου άρεσε σ' ένα κείμενο κι ας μη θυμάμαι ποιος το είπε και πού το διάβασα, από το να λιβανίζω το συγγραφέα.
    Κωστής (πρών "άγνωστος" από τεχνολογική άγνοια, όμως, και συγγνώμη γι' αυτό.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. καλημέρα!

    ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο να απαντήσετε στο άνευ σημασίας σχόλιο μου. Χαίρομαι με αυτά που γράφετε γιατί είναι πολύ παρήγορο κι ελπιδοφόρο να διαπιστώνει κανείς πως υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται και λειτουργούν σαν κι εσάς.
    (ελπίζω να μην εκλάβετε αυτό το τελευταίο ως ένα ... λιβάνισμα προς το συγγραφέα :))

    Θαρρώ πως δικαιώνεται αυτός που είπε:
    "Ευτυχώς που τους πολέμους δεν τους κάνουν οι γυναίκες..."

    και πάλι ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος28/12/09, 12:56 π.μ.

    Ευχαριστώ κι εγώ.
    Κάτι άλλαξε, όμως, στη δεύτερη απάντηση προς την ασημαντότητά μου. (να τους φοβάστε αυτούς που μιλούν έτσι για τον εαυτό τους, όπως κι αυτούς που κρύβουν μέσα στο "κατά την ταπεινή μου άποψη" τη μεγάλη ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους) Σύγκρινα το ύφος των απαντήσεων σας και είδα ότι ο φιλικός ενικός της πρώτης, έγινε πληθυντικός του σεβασμού στη δεύτερη. Προφανώς ενημερωθήκατε από το "Ρακάδικο" στο μεταξύ. Δεν πειράζει, όμως. Σας διαβάζω κι εγώ και χαίρομαι τα γραπτά σας. Η αγαπημένη κατά τ' άλλα Θεσσαλονίκη έχει σοβαρό πρόβλημα εθνικισμού (κατά την ταπεινή μου άποψη!!!) και είναι παρήγορο που εκπέμπετε από κει. Καλή συνέχεια.
    Κωστής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. καλησπέρα

    θα ήθελα να σας απαντήσω και στα τρία θέματα που θίγετε, αλλά εκτιμώ πως έχω ήδη καταχραστεί την ευγένεια του καλού μου ρακάδικου.
    Περιορίζομαι, λοιπόν, στο να σας ευχαριστήσω που με διαβάζετε (ομολογώ πως κάτι τέτοιο δε μου περνούσε με τίποτε από το μυαλό :))
    και να σας ευχηθώ Καλή Χρονιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καμία κατάχρηση, ίσα-ίσα. Καλά να 'στε να σχολιάζετε... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σύντεκνος Μ31/12/09, 6:17 μ.μ.

    Καλύτερη αυτοικανοποίηση δεν υπάρχει ... πάντα έβλεπα θετικά το γεγονός ότι ο "προϊστάμενος" μου αποδέχονταν τις ιδέες που είχα και τις "προωθούσε" με όποιον τρόπο μπορούσε !

    ΑπάντησηΔιαγραφή