Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Η σπατάλη του χρόνου

Συλώ, όπως βεβηλώνω, λεηλατώ.
Η σημερινή, επομένως, έννοια του ασύλου δεν μπορεί παρά να εννοεί την προστασία από τη βεβήλωση και τη λεηλασία.
Άρα, το να απαγορεύει ο νόμος στο κράτος να παρεμποδίζει τη λεηλασία λόγω ασύλου, είναι, αν μη τι άλλο, ανόητο.

Η θέση της σημερινής Υπουργού Παιδείας ότι το νομικό πλαίσιο περί ασύλου είναι επαρκές, μοιάζει να αγνοεί πλήρως ότι οι νόμοι δεν είναι για να τιμούν παραδόσεις ή νεκρούς, δεν είναι για να καμαρώνουμε που τους φτιάξαμε, δεν είναι για να τους θυμόμαστε στα δικαστήρια, δεν είναι καν για να παραβιάζονται (όπως λέει μια ευρέως αποδεκτή χαζομάρα). Είναι για να εφαρμόζονται και να λύνουν προβλήματα. Αν για οποιοδήποτε λόγο είναι ανεφάρμοστοι, τους πετάμε στα σκουπίδια. Έτσι απλά.

Η όποια δε σύνδεση του αγαθού της ασφάλειας με συμπλεγματικές ιδεοληψίες και στερεότυπα δεν μπορεί παρά να αποτελεί, αν όχι λαϊκισμό και πολιτικαντισμό, τουλάχιστον ελαφρόμυαλη αντίληψη της πραγματικότητας και ανευθυνότητα. Η βία του κράτους, όπως και η βία της επανάστασης, δικαιολογείται είτε απορρίπτεται από τις περιστάσεις υπό τις οποίες ασκείται, δεν δικαιώνεται καν εκ του αποτελέσματος.

Στην περίπτωση αυτή, για παράδειγμα, που οι τίγρεις επιτέθηκαν στο θηριοδαμαστή, δεν μας ενδιαφέρει επί της ουσίας αν τον έστειλαν στον άλλο κόσμο ή απλώς στο νοσοκομείο, ούτε αν οι θεατές τρόμαξαν, ούτε αν οι τίγρεις τιμωρήθηκαν. Αξιολογούμε τις περιστάσεις, κρίνουμε και αποφασίζουμε με ποιόν είμαστε ιδεολογικά (όπως και διαμορφώνουμε, επιβεβαιώνουμε ή αλλάζουμε τη γνώμη μας για το αν πρέπει να υπάρχουν παραστάσεις με ζώα στα τσίρκα). Το αν υπάρχει επαρκές νομικό πλαίσιο που να επιτρέπει τέτοιες παραστάσεις, όπως και να απαγορεύει στις τίγρεις να επιτίθενται στους ανθρώπους, λίγο, νομίζω, μας ενδιαφέρει.

7 σχόλια:

  1. Εντάξει, νομίζω πως τα παραλές...
    μας ενδιαφέρει αν τον έστειλαν στον άλλον κόσμο ή στο νοσοκομείο, επειδή διαφοροποιούνται τα συναισθήματά μας ως προς την χροιά τουλάχιστον...
    Και νομίζω πως είναι και το μόνο σημείο στο οποίο διαφέρουμε, η συμπεριφορά μας δηλαδή, από τις τίγρεις.Κατά τα άλλα ταυτιζόμαστε.
    Σε ρωτώ: υπάρχει περίπτωση να χάσει κάποιος τον έλεγχο του, να παραπατήσει, να σωριαστεί μπροστά μας και να μην τον κατασπαράξουμε; Θα μου πεις πως διαφέρουν και οι τεχνικές μας, επειδή δε χρησιμοποιούμε νύχια και δόντια. Σωστά.
    Ειδικά αν έχουμε καλλιεργήσει μερικώς το πνεύμα μας, τότε στην πλεονεκτική θέση να κατασπαράζουμε με το...γάντι!

    Η βία δεν δικαιολογείται ούτε και από τις περιστάσεις, επειδή-απλούστατα-οι περιστάσεις, όπως και τα αίτια που τις διαρμορφώνουν δεν είναι "μετρήσιμες" με κοινά μέτρα και σταθμά.
    Η βία, εγγενές χαρακτηριστικό του είδους μας, δεν δικαιολογείται σε καμιά περίπτωση.

    Αν και διαφωνούμε σε αρκετά, λόγω απόδοσης διαφορετικών νοημάτων μάλλον κι όχι λόγω διαφορετικής θέσης, συμφωνώ μαζί σου στην πελώρια αντίφαση περί ασύλου καθώς και στο ό,τι οι ανεφάρμοστοι νόμοι είναι για τα μπάζα.
    [Αν δε δήλωνες νομικός, θα έλεγα πως είσαι...μαθηματικός!]

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ενώ διαβάζω από το πρωί το βιβλίο μου, δεν έχω βγάλει από το μυαλό μου την ανάρτησή σου...
    Και κατά συνέπεια σκέφτομαι διάφορα, όπως:

    Η πάση θυσία αποφυγή στερεοτυπικών συμπεριφορών είναι αυτή καθαυτή στερεότυπο,
    όπως ακριβώς και η απαίτηση κατάργησης κάθε μορφής βίας είναι από μόνη της μια μορφή βίας.
    Το μόνο που πιθανόν βελτιώνει τη θέση μας,[ αφού γιατροσόφια και ματζούνια που θα μας απαλλάξουν από τις ανθρωποζωώδεις συμπεριφορές μας δεν υπάρχουν ή δεν έχουν ακόμη επινοηθεί ], είναι η επισταμένη μελέτη του είδους μας, της ιστορίας μας, της εξέλιξής μας και η κριτική-αναθεωρητική στάση, που μπορεί να προκύψει μέσα από αυτήν τη μελέτη, βασισμένη σε καλή προαίρεση και όχι σε ίδια συμφέροντα.
    Γνωρίζεις κανέναν που θυσιάζει τα ίδια συμφέροντα για το κοινωνικό καλό;
    Αν ναι, τότε να τον συστήσεις και σε μένα. Νομίζω πως γενικώς κοροϊδευόμαστε, ή όχι;
    Από την άλλη όμως αυτό, το ότι κοροϊδευόμαστε, καθόλου δε μας εμποδίζει να πειραματιζόμαστε αναζητώντας ισορροπίες. Αλλά το βάρος του καθενός είναι τόσο προσωπικό όσο και τα δακτυλικά του αποτυπώματα. Που σημαίνει πως ο καθένας, πιθανόν να ισορροπεί σε άλλη θέση. Επίσης θα πρέπει να λάβουμε υπόψη πως το βάρος είναι μέγεθος ευμετάβλητο. Βρίσκεις, π.χ., ένα καλοστωμένο τραπέζι, δεν αντιστέκεσαι, (ποιος αντιστέκεται στα μεζεδάκια;), κατεβάζεις και μερικές ρακιές παραπάνω, οπότε να τα παχάκια σα στραβοχυμένοι λουκουμάδες γύρω από τη μέση, να σε απειλούν με καρδιακά επεισόδια. Πες μου τώρα εσύ τι θα κάνεις;!
    Πώς θα διατηρήσεις την τραμπάλα σε θέση ισορροπίας;
    Αυτή είναι η καταδίκη του είδους μας. Τουλάχιστον ας αποκτήσουμε την αυτογνωσία μας κι ας πάψουμε να πιστεύουμε πως ό,τι εμείς πιστεύουμε είναι το ορθοτερότερο.

    Δε διαφωνώ με σένα. Με τις τίγρεις διαφωνώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι από τις αναρτήσεις που έχω γράψει τα λιγότερα και από αυτές που έχεις γράψει τα περισσότερα... Θα συνεχίσω έτσι μου φαίνεται... :)

    Λοιπόν, επί της ουσίας, ξεκινάω διαφωνώντας: τη συλλήβδην καταδίκη της βίας δεν την κατανοώ. Διαφωνώ, δηλαδή, όσο θα διαφωνούσα και με τη συλλήβδην αποδοχή της. Η βία έχει πολλές μορφές και είναι απλώς ένα μέσο, ως τέτοιο, επομένως, κρίνεται. Άρα, εκ των περιστάσεων. Δεν είμαι καν σίγουρος, επεκτείνοντάς το κάπως, αν θα έπρεπε να φτάσουμε, ως πολιτισμός, σε τέτοιο σημείο που να μη χρειαζόμαστε τη βία, κάτι που σίγουρα σηκώνει μεγάλη συζήτηση.

    Συνεχίζω συμφωνώντας: η καταδίκη των στερεοτύπων δεν είναι ούτε σωστή ούτε χρήσιμη, σ' αυτό έχεις δίκιο. Τα στερεότυπα, άλλωστε, όταν παύουν ν' ανταποκρίνονται σ' αυτό που παραπέμπουν, μάλλον καταργούνται, ή τουλάχιστον αντιμετωπίζονται ακριβώς ως στερεότυπα.

    Ως προς τις τίγρεις και το θηριοδαμαστή, δεδομένου ότι ο τελευταίος δεν είναι φίλος μου ή γνωστός μου κ.λπ., έχω την εντύπωση ότι είμαι με τις τίγρεις. Αυτή είναι η πρώτη μου συναισθηματική αντίδραση, να είμαι με τις τίγρεις. Το συζητάω αν θες, δεν πιστεύω εδώ, όπως λες, ότι η γνώμη μου είναι η ορθότερη, αλλά, αφού πρόκειται για συναισθηματική αντίδραση, δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ ότι έτσι το βλέπω.

    Κατά τα λοιπά, το σχόλιο ότι αν δεν ήμουν νομικός θα ήμουν μαθηματικός θα το εκλάβω ως φιλοφρόνηση... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. :) ...αν το ζητούμενο είναι να γράφεις τα λιγότερα και να γράφω τα περισσότερα, τότε συνέχισε έτσι. Αν το ζητούμενο δεν είναι αυτό, τότε...πάρτο αλλιώς :)
    [Αλλά, ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το αποτέλεσμα, όπως και για το ζητούμενο άλλωστε]

    Λοιπόν, επί της ουσίας....
    Ξεκινώ με μια διαπίστωση.
    Σου γράφω: "Δε διαφωνώ με σένα. Με τις τίγρεις διαφωνώ."

    Μου γράφεις: "Ως προς τις τίγρεις και το θηριοδαμαστή, δεδομένου ότι ο τελευταίος δεν είναι φίλος μου ή γνωστός μου κ.λπ., έχω την εντύπωση ότι είμαι με τις τίγρεις"

    άρα, ή, τελικά, διαφωνώ και με σένα, όπως και με τις "τίγρεις" ή πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε.
    Με τις συγκεκριμένες τίγρεις που είναι στο κλουβί κι αποτελούν θέαμα κάποιων που πληρώνουν 130τόσα ευρώ για να φάνε το φαΐ τους...νομίζω πως συμφωνώ κι εγώ.
    Η βία φέρνει βία, πολύ δε περισσότερο αυτή των πολιτισμένων και καλοζωισμένων.
    Όμως λέγοντας "τίγρεις", εννοώ αυτούς που επιβάλλουν νόμους ζούγκλας και με αυτούς, φίλε μου, δε συμφωνώ.
    Εντάξει, δεν ξέρω με ποιον τρόπο μαγικό θα μπορούσε να εκλείψει η βία και πως θα εξελισσόταν ο πολιτισμός μας χωρίς αυτήν, αλλά είναι κάτι που πολύ θα το ήθελα. Με όλη μου την ψυχή. Οπότε δε μου μένει παρά να καταδικάζω τη βία συλλήβδην και να παλεύω για τη μη χρήση της, σε οποιαδήποτε μορφής της, ακόμη ακόμη κι αυτής της απλής "επιβολής" και τήρησης στοιχειωδών κανόνων...
    Απέχω πολύ από το να είμαι ρεαλίστρια;
    [Δεοντολογικά μιλάω και με εξιδανικευμένες τις κατάστασεις...Κρίμα που δεν είναι έτσι τα πράγματα. Έτσι όπως είναι μέσα στο μυαλό μου, εννοώ...]

    Και για να επιστρέψω στις τίγρεις και στην κατεξοχήν διαφωνία μας.
    Αν ο θηριοδαμαστής ήταν φίλος σου ή γνωστός σου τότε θα έλεγες πως οι τίγρεις έχουν άδικο;
    Τι σόι Δίκαιο, λοιπόν, είναι αυτό που ισχύει ανάλογα με το βαθμό συγγενείας;!
    Να κάτι τέτοια δεν καταλαβαίνω.
    Στα Μαθηματικά όταν ισχύει κάτι ισχύει καθολικά. Ή δεν ισχύει...Μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτώ αν θα έλεγα πως είσαι ... μαθηματικός.
    Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγήθηκα όταν είπες:
    "...οι νόμοι δεν είναι για να τιμούν παραδόσεις ή νεκρούς, δεν είναι για να καμαρώνουμε που τους φτιάξαμε, δεν είναι για να τους θυμόμαστε στα δικαστήρια, δεν είναι καν για να παραβιάζονται (όπως λέει μια ευρέως αποδεκτή χαζομάρα). Είναι για να εφαρμόζονται και να λύνουν προβλήματα. Αν για οποιοδήποτε λόγο είναι ανεφάρμοστοι, τους πετάμε στα σκουπίδια. Έτσι απλά."

    Ακριβώς έτσι απλά. Οι νόμοι είναι για να καθιστούν το σύστημα συνεπές.
    Συνεπές ως προς τι όμως;
    Ποιο είναι τελικά το ζητούμενο;

    καλή βδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όχι, εγώ όταν έλεγα "τίγρεις" αναφερόμουν σε τίγρεις, όχι σε "αυτούς που επιβάλλουν νόμους ζούγκλας" (οι τίγρεις δεν επιβάλλουν νόμους ζούγκλας, οι τίγρεις είναι η ζούγκλα, εκ φύσεως). Στην περίπτωση γενικά των θηριοδαμαστών, μάλιστα, έχουμε την επιβολή των νόμων της κοινωνίας στους νόμους της ζούγκλας, άρα εξακολουθώ να υπερασπίζομαι τη σχετικότητα στην κρίση της βίας. :)

    Και ωραία, καταδικάζεις συλλήβδην τη βία και την επιβολή των κανόνων, σ' αυτό διαφωνούμε, φαντάζομαι δε ότι στην περίπτωση του εν λόγω θηριοδαμαστή επιλέγεις να μην είσαι με κανέναν, ανεξαρτήτως αν συμφωνείς αισθητικά με το θέαμα των άγριων ζώων μετά δείπνου.
    Αλλά δεν νομίζω ότι άφησα να εννοηθεί ότι το δίκαιο σχετίζεται με τη συγγένεια, μίλησα άλλωστε για συναισθηματική αντίδραση. Την οποία εξακολουθώ να να υποστηρίζω, ανεξαρτήτως φυσικά του ότι και οι δικαστές έχουν αισθήματα, χωρίς ευτυχώς η εφαρμογή του δικαίου δεν εξαρτάται από αυτά.

    Και σχετικά με το τελευταίο θέμα, νομίζω ότι το 'σύστημα' εννοιολογικά προϋποθέτει κανόνες, διαφορετικά είναι σύνολο (είχαμε ξανασυζητήσει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν). Συνεπές ως προς τον εαυτό του, λοιπόν.

    Επίσης καλή βδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ωχ!
    νομίζω πως θα πρέπει να διακόψουμε την κουβέντα μέχρι να ανακτήσουμε την ικανότητα επικοινωνίας!

    Ποιος είπε πως καταδικάζω "συλλήβδην τη βία και την επιβολή των κανόνων";
    Είπα:
    "παλεύω για τη μη χρήση της, σε οποιαδήποτε μορφή της, ακόμη ακόμη κι αυτής της απλής "επιβολής" και τήρησης στοιχειωδών κανόνων..."
    Μάλλον θα ήμουν ασαφής.
    Εννοώ πως ακόμη και για την επιβολή στοιχειωδών κανόνων προτιμώ άλλο μέσο κι όχι τη βία.
    [κι ως εκπαιδευτικός, ευτυχώς, στον μικρόκοσμό μου έχω αναπτύξει τέτοια μέσα :)]

    Δεν επιλέγω να μην είμαι με κανέναν.
    Πάντα με κάποιον είμαι αναγκαστικά...:)
    [Δε γίνεται να τους αφήνεις όλους πίσω]

    Μάλλον έχουμε χάσει τελειώς την επαφή...:)

    Αν στο μεταξύ, καθώς περνάει η μέρα, σκεφτώ κάτι άλλο, μπορεί να επανέλθω...
    [Σταματάω εδώ για να μην αναφέρω ξανά τα του Γκέντελ περί συστημάτων...
    Τα είπαμε όντως πολλές φορές. Ειδικά αυτό το
    "…μια κοινωνία που θέλει να προχωρήσει αποκλειστικά με νόμους και κανόνες δε θα μπορέσει να λύσει τα προβλήματα που θέτει η ζωή.
    Το ίδιο ισχύει και για τα μεμονωμένα της μέλη"
    το έχω γράψει αναρίθμητες φορές.

    Λέμε τα ίδια πράγματα... Σα φαύλα κυκλοειδή :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή